| Soczewki standardowe czy premium – którą opcję wybrać przy leczeniu zaćmy? |
| A słyszeliście o tym, jakie czynniki mogą powodować zaćmę? Zaćma, będąca jedną z najczęstszych przyczyn pogorszenia wzroku u osób dorosłych, rozwija się na skutek stopniowego zmętnienia soczewki oka, co prowadzi do osłabienia ostrości widzenia. Chociaż proces ten jest w dużej mierze związany z naturalnym starzeniem się organizmu, istnieje szereg czynników ryzyka, które mogą przyspieszyć jej rozwój lub wpłynąć na wcześniejsze wystąpienie zmian w strukturze soczewki. Przyczyny powstawania zaćmy można podzielić na endogenne i egzogenne, związane z wewnętrznymi i zewnętrznymi czynnikami oddziałującymi na organizm. Wśród czynników endogennych główną rolę odgrywają zmiany związane z wiekiem, kiedy to naturalne procesy starzenia prowadzą do kumulacji uszkodzeń oksydacyjnych w soczewce, co skutkuje denaturacją białek i zmętnieniem struktury. Do innych przyczyn endogennych zalicza się również predyspozycje genetyczne, wrodzone choroby metaboliczne, takie jak galaktozemia, oraz zaburzenia endokrynologiczne, w tym cukrzycę, która przyspiesza zmiany degeneracyjne soczewki. Egzogenne przyczyny powstawania zaćmy obejmują czynniki środowiskowe, takie jak długotrwała ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe, które powoduje uszkodzenia komórek soczewki, a także przewlekłe przyjmowanie leków steroidowych, które wpływają na metabolizm białek soczewki. Do przyczyn egzogennych zalicza się również urazy mechaniczne oka oraz narażenie na toksyczne substancje chemiczne, które mogą prowadzić do zmian degeneracyjnych i przyspieszać rozwój zaćmy. Zaćma nabyta może rozwijać się w wyniku działania ostrego światła i jest szczególnie częsta u osób narażonych na intensywne promieniowanie świetlne lub bezpośrednie działanie wysokiej energii świetlnej, co obserwuje się w przypadku porażenia piorunem oraz u osób wykonujących zawody takie jak spawacz czy elektryk. W sytuacji porażenia piorunem gwałtowne wydzielanie energii i intensywne promieniowanie mogą wywołać bezpośrednie uszkodzenie soczewki oka, prowadząc do denaturacji jej białek i przyspieszonego zmętnienia. Pierwsze oznaki zaćmy mogą objawiać się subtelnymi, lecz narastającymi trudnościami w widzeniu, które stopniowo pogarszają jakość życia pacjenta. W początkowej fazie zaćmy pacjenci często zgłaszają zamglenie widzenia, które przypomina oglądanie przedmiotów przez delikatnie zamglone szkło. Dochodzi do zaburzenia kontrastu, co utrudnia widzenie w słabym oświetleniu oraz zwiększa wrażliwość na światło, szczególnie intensywne lub punktowe, jak na przykład reflektory nocą. U pacjentów pojawia się także efekt halo, czyli rozszczepienie światła wokół źródeł jasnego światła, co może nasilać się wieczorami i nocą. Z czasem obserwuje się również obniżenie ostrości wzroku i stopniowe przyciemnienie widzenia, co wymusza częstsze zmiany okularów lub soczewek korekcyjnych, bez wyraźnej poprawy jakości widzenia. Charakterystyczne dla zaćmy jest także poczucie, że barwy stają się mniej wyraziste, jakby obraz był przytłumiony, co może być szczególnie zauważalne przy porównywaniu widzenia jednym i drugim okiem, gdy zaćma jest bardziej zaawansowana w jednym z nich. |